Είναι σχεδόν 5 χρόνια από τη μέρα του γάμου μου.
Ένα όμορφο μεσημέρι του Οκτωβρίου. Όχι με ήλιο. Με βροχή και συννεφιά. Δε θυμάμαι αν το ξέραμε, αν είχαμε δει τις τελευταίες μέρες τα προγνωστικά.
Αλλά δε μας ένοιαζε. Τρέχαν τα αυτοκίνητα στο δρόμο και χαλούσαν τον κόσμο από τις κόρνες. Όταν έφτασα στην εκκλησία, φίλοι και συγγενείς ήταν έξω στην αυλή και χειροκροτούσαν κάτω από το ψιλόβροχο. Ο Κυριάκος, φορούσε καπέλο και με περίμενε πάνω στη σκάλα. Στις φωτογραφίες δε φαίνεται η βροχή. Φαίνεται η χαρά και η ευτυχία στα πρόσωπα.
Και νύφη και έγκυος μέσα στο λευκό μου νυφικό με vert amande (βεραμάν) λεπτομέρειες, ραμμένο από τη μοδίστρα της μαμάς μου. Κάθε εβδομάδα πήγαινα τον τελευταίο καιρό και μου το άλλαζε. Και όταν το είδα κρεμασμένο έτοιμο στο σαλόνι της, ενθουσιάστηκα. Και όταν το είδα κρεμασμένο στο δωμάτιο των γονιών μου, συγκινήθηκα. Και όταν οι φίλες μου μου έδεσαν σφιχτά τον φιόγκο, χαμογέλασα κρυφά για την καινούρια μου ζωή.
Κατά τη διάρκεια του μυστηρίου έσβησαν τα φώτα, από την κακοκαιρία. Και μείναμε να κοιταζόμαστε όλοι και να ακούγονται οι ευχές του παππά και τα γέλια των φίλων.
Σχεδόν 12 ώρες κράτησε το γλέντι μετά. Από το πρωί μέχρι αργά τα μεσάνυχτα. Μόνο μουσική θυμάμαι, και αγκαλιές και ευχές και τόσα γέλια, και όταν ο Κυριάκος έπιασε την κιθάρα και είπε ένα τραγούδι που έγραψε για μένα, του απάντησα με ένα τραγούδι που είχα γράψει με τις φίλες μου. Η αγάπη θέλει να δίνεις και να παίρνεις. Συνέχεια.
Λίγους μήνες μετά ήρθε και η Σοφία μας. Στο γάμο δεν ξέραμε αν είναι αγόρι ή κορίτσι, θέλαμε να είναι έκπληξη. Σίγουρα δεν ξέρετε; μας ρωτούσαν οι καλεσμένοι.
Τώρα, η Σοφία, καμιά φορά, τα βράδια που τη βάζω για ύπνο μου, μου λέει, πες μαμά για το γάμο σου με τον μπαμπά, που χόρευαν όλοι και πονούσαν τα πόδια τους και μετά πεινούσαν πολύ και κάνατε μακαρονάδες.
Είναι σχεδόν 5 χρόνια από τη μέρα του γάμου μου.
Ένα όμορφο μεσημέρι του Οκτωβρίου. Όχι με ήλιο. Με βροχή και συννεφιά. Αλλά σας είπα στις φωτογραφίες δε φαίνεται η βροχή. Φαίνεται η χαρά και η ευτυχία στα πρόσωπα.
Κυριάκος & Σταματούλα,
Αντιστεκόμουν πολύ καιρό σε αυτή την ιδέα. Πολύ πρόσφατα έζησα και αυτή την εμπειρία. Πώς νιώθω τώρα; Υπέροχα! Θέλησα να το ζήσω. Ο γάμος μου ήθελα να γίνει σ΄ένα ξωκλήσι και να είναι κοντά μου τα πιό αγαπημένα μου πρόσωπα. Ηθελα μετά από χρόνια να θυμάμαι με ικανοποίηση αυτή τη μέρα και να μη θέλω ν΄αλλάξω τίποτα. Το μέρος ήταν υπέροχο, μέσα στη φύση. Τα αγαπημένα μου πρόσωπα εκεί, δίπλα μας. Είχαμε κανονίσει ένα καταπληκτικό catering μετά το μυστήριο. Δεν έλλειπε τίποτα. Ολα σε αφθονία και το προσωπικό ευγενέστατοι και άψογοι επαγγελματίες. Η μουσική απίστευτη. Ο dj που επιλέξαμε ήταν τελικά φοβερός. Επιανε τον παλμό των καλεσμένων και μας κράτησε όλους εκεί μέχρι το πρωί.
Ηταν από τις ωραιότερες μέρες της ζωής μου. Θα μου μείνει αξέχαστη!
Γιώργος Π.
Γιώργος & Ελένη, Παντρεύτηκαν 12 Ιουλίου 2015
